خودآموز گام به گام برای مدل شدن

  

این روزها بازار مسابقه‌های تلویزیونی در اروپا و آمریکا برای یافتن "استعداد" در زمینه‌ی خوانندگی یا مدل شدن حسابی گرم است. شاید شما هم در سایت یوتیوب، ویدئوهای مختلفی را در همین زمینه دنبال کرده‌ و با چنین برنامه‌هایی آشنا باشید؛ شرکت‌کنندگانی که زیر ذره‌بین داورهایی سختگیر قرار می‌گیرند که خود از چهره‌های شناخته شده‌ی آن حرفه به شمار می‌آیند. کسانی نظیر هایدی کلوم، سوپر مدل آلمانی که داور مسابقه‌ی "مدل برتر آینده‌ی آلمان" است یا تایرا بنکس، یکی دیگر از مانکن‌های شناخته شده‌ی سیاه‌پوست که مسابقه‌‌ای مشابه را در آمریکا برگزار می‌کند.

البته دختران نوجوان و زیبارویی که سودای راه رفتن روی سکوی سالن‌های مد را در سر دارند و خودشان را مدل‌های برتر آینده می‌بینند، باید برای قرار گرفتن در مقابل این داوران شخصیتی قوی داشته باشند تا در لحظه‌ی سخت انتقاد، آن‌هم پیش چشم میلیون‌ها بیننده‌ی تلویزیونی، دست‌کم اندکی قادر به کنترل اشک چشمانشان باشند. هرچند شیرینی نتیجه در نهایت تلخی تمام سختی‌ها را جبران می‌کند و به این ترتیب جواز ورود به دنیای پرزرق و برق مد در دستان شخص برنده قرار می‌گیرد.

 

ابزار اولیه: شناسنامه و متر

با اینکه طبق روال چنین مسابقه‌هایی، دختر نوجوان ناشناخته‌ی دیروزی به سرعت و یک شبه قراردادی را با یکی از شرکت‌های به نام امضا می‌کند و تصویرش بر تابلوهای تبلیغاتی می‌نشیند، اما با این همه دنیای مد الفبایی هم دارد که بدون در نظر گرفتن آن شانس موفقیت بسیار پایین خواهد بود.

 برای مثال، در آن زمانی که زیبایی‌تان نه تنها به خودتان، بلکه به دیگران هم ثابت شد و ناگهان این فکر به ذهنتان خطور کرد که شاید شما هم یک مدل بالقوه هستید که برای بالفعل شدن تنها بایستی کشف شوید، به دو نکته توجه کنید. نکته‌ی اول، شناسنامه‌ی شماست. به عبارتی، یک نگاه کوتاه به صفحه‌ی اول آن کافی است تا یا آهی از سر آسودگی بکشید یا اینکه بفهمید دیر جنبیده‌اید، زیرا در دنیای مد برای شروع باید زیر ۲۰ سال سن داشته باشید!

نکته‌ی مهم دیگر، داشتن متر برای اندازه‌گیری است. قد یک مدل بدون هیچ قید و شرطی باید میان یک متر و ۷۵ تا یک متر و ۸۱ سانتی‌متر باشد. این امر یکی از بایدهایی است که محال است بتوان بر سر آن چانه زد. به این معنا که اگر حتی شما سوفیا لورن یک متر و ۶۵ سانتی‌متری هم باشید، بهتر است که روی هنر سینما متمرکز شوید و زیاد به سوپر مدل شدن دل خوش نکنید.

فیگور لازم نیست!

برای همه واضح است که ژن‌ها نقش بسیار مهمی در مدل شدن بازی می‌کنند. به این معنا که استاندارد امروزی این است که مدل‌ها باید به اصطلاح ترکه‌ای باشند و در اصل استخوان‌بندی ‌بدنشان به صورت طبیعی این‌گونه باشد و گرنه به گفته‌ی لوییزا مینک‌ویتس، رییس یکی از آژانس‌های مدل‌یابی، فایده‌ای ندارد که کسی برای لاغر ماندن به خودش گرسنگی بدهد، در عوض به طور طبیعی پاها یا دست‌های پهن و گوشتالودی داشته باشد.

Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: تونی گارن، مدل ۱۸ ساله‌ی آلمانی اگر از تمام آزمون‌های بالا سربلند بیرون آمدید، باید به شما تبریک گفت، چون حالا می‌توانید کمی با خیال راحت وارد مرحله‌ی بعدی بشوید، یعنی یافتن یک آژانس مناسب مدل‌یابی. در حقیقت این امر هم، همانند یافتن یک موسسه‌ی آموزشی برای آماده‌سازی در کنکور، مهم است. در اینجا هم اصل همان است، یعنی آژانس‌هایی که در ابتدا مبلغ زیادی را برای عکاسی یا برگزاری کلاس‌های آموزشی طلب می‌کنند، شدیدا مشکوک می‌زنند!

به گفته‌ی مینک‌ویتس، اگر آژانسی واقعا نسبت به مدل جوان و تازه کشف‌شده‌اش متقاعد شده باشد، همان ابتدا خرج تمام کلاس‌ها و حتی جای اقامت او را می‌پردازد. البته زیاد خوشحالی نکنید، چون به محض اینکه اولین قرارداد نصیبتان شد، مستقیما تمام این مبالغ از شما باز پس گرفته می‌شوند.

اما طبیعتا برای اینکه صاحبان چنین آژانس‌هایی توانایی این را داشته باشند که شما را به عنوان یک مانکن کشف کنند، باید اول از همه برایشان عکس خودتان را بفرستید، البته بدون بهره‌گرفتن از فتوشاپ یا روتوش که قطعا کمکی نخواهند کرد.

در اصل تنها عکس‌هایی برای آژانس‌های مد قابل قبول هستند که بدون آرایش و کاملا طبیعی باشند، مثلا عکس‌هایی که در تعطیلات انداخته‌اید. خلاصه‌ی کلام اینکه نه فیگور بگیرید و نه به دنبال یک عکاس حرفه‌ای برای ثبت پرتره‌‌تان باشید. نیازی به این کارها نیست، فقط خودتان باشید.

هنری به نام واقع‌بینی

Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: کارلا برونی، بانوی اول امروز فرانسه، سوپر مدل پیشین اگر بخت با شما یار باشد که پس از مدتی دعوتنامه‌ای دریافت می‌کنید برای مصاحبه‌ی حضوری. در اینجاست که کمی با پشت‌صحنه‌ی دنیای مد آشنا می‌شوید و این امر برایتان مسلم می‌شود که مانکن‌ها هم زندگی سختی دارند، دست‌کم در اوایل کارشان. برعکس مسابقه‌های تلویزیونی، بسیار کم احتمال دارد که مانکنی در همان اول کار تبدیل به چهره‌ی تبلیغاتی برای مارک تجاری معروفی شود.

اما نکته‌ی مهمتر این است که بدانید برای آژانس‌های مد ادامه‌ی تحصیل مانکن‌ها مهم است، نه اینکه مثلا یک خانم دکتر مدل درآمد بالاتری نسبت به یک خانم مهندس مدل داشته باشد و آن کسی که دانشگاه رفته پایه‌ی حقوق بالاتری دارد، نه.

تنها دلیل این است که سنتان به ۳۰ سال که برسد، باید خوش و خرم از این حرفه خداحافظی کنید، پس اینجاست که همان مدرک و تحصیل ممکن است به دردتان بخورد.

البته در این میان حساب استثناها جداست، یعنی کسانی مثل کلودیا شیفر یا نائومی کمپل هستند که با اینکه برای این حرفه پا به سن گذاشته محسوب می‌شوند، اما همچنان روی سکوهای مد قدم بردارند. اما خب کمی واقع‌بینی، ضرر ندارد!

میان‌بر

در این حرفه تنها داشتن چهره‌ی زیبا مهم نیست، بلکه شخصیت شما هم به همان اندازه اهمیت دارد. هیچ‌کس از یک مدل توقع ندارد دو ساعت درباره‌ی فلسفه‌ی کانت یا نظریه‌ی نسبیت اینشتین حرف بزند، اما داشتن شخصیت روانی سالم یکی از بایدهاست. اگر اعصاب تحمل استرس، مسافرت‌های فراوان، نشستن هر روزه زیر دست آرایشگرها و آرایش‌های عجیب و غریب را ندارید، خودتان را برای مدل شدن به دردسر نیندازید.

با این حال، اگر بعد از رد کردن هر مرحله، آن‌هم با سربلندی، مدل شدید که هیچ، اما اگر حوصله‌ی این سختی‌های ابتدایی را ندارید، برای دور زدن تمام آن‌ها راه دیگری هم پیدا می‌شود.

تونی گارن، یک مدل ۱۸ ساله‌ی آلمانی است که از سوی کمپانی معروف "کلوین کلاین" و همچنین مرسدس بنز به عنوان چهره‌ی تبلیغاتی انتخاب شد و تا کنون نیز بر روی سکوهای سالن‌های مد زیادی راه رفته است. این مدل جوان یک شبه راه صد ساله را پیمود‌، آن هم ناگهانی و به‌دور از انتظار. در زمان برگزاری مسابقات جام جهانی فوتبال در آلمان، تونی که در آن زمان پانزده سال داشت، به همراه دوستانش در یک جشن خیابانی شرکت کرده بود که توسط نماینده‌ی یکی از آژانس‌های مد در خیابان کشف شد!

همین داستان مشابه برای لیلی کول، مدل ۲۱ ساله‌ی سرشناس انگلیسی هم روی داده است. هنگامی که او به همراه چند تن از دوستانش در یکی از محله‌های لندن به دنبال یافتن رستوران بوده، توسط بنجامین هارت، هنرپیشه‌ای که در زمینه‌ی مد نیز فعالیت دارد، یافته شد! لیلی در آن زمان تنها چهارده سال داشت. باید گفت که نمونه‌هایی از این دست کم نیستند.

پس با کمی ذکاوت، به هر بهانه‌ای که شده تعدادی از دوستانتان را جمع کنید و به قصد کشف شدن از قدم زدن در خیابان‌ها لذت ببرید

بهمن قبادی ،نگار شقاقی، حامد بهداد و اشکان کوشادر کن ۲۰۰۹(عکس)

همزمان با نمایش فیلم ایرانی  “کسی از گربه های ایرانی خبر ندارد” کارگردان وبازیگران این فیلم نیز در فرش قرمز فستیوال فیلم کن ۲۰۰۹ حضور یافتند . ساخته بهمن قبادی در بخش «نوعی نگاه» جشنواره فیلم کن به نمایش در آمد

بهمن قبادی کارگردان همراه با نگار شقاقی ، حامد بهداد و اشکان کوشانژاد بازیگران این فیلم  در فرش قرمز نمایش فیلم ” کسی از گربه های ایرانی خبر ندارد ” حضور داشتند . “کسی از گربه های ایرانی خبر ندارد” بر داستان دو موسیقیدان متمرکز است که پس از آزادی از زندان یک گروه مخفیانه موسیقی تشکیل می دهند. حسین مرتضائیان آبکنار، بهمن قبادی و رکسانا صابری، خبرنگار ایرانی-آمریکایی که به تازگی از زندان آزاد شده، مشترکا فیلمنامه را نوشته اند . هر چند رکسانا صابری نامزد بهمن قبادی از ایران خارج شده است و در وین بسر می برد اما از قبل گفته شده بود او همراه بهمن قبادی در کن نخواهد بود.  

 آقای قبادی در مصاحبه ای که در یادداشت های تولید فیلم آمده گفت که پیش از ساختن فیلم غصه دار و دلسرد بوده است “زیرا آخرین فیلمم سانسور شده بود و به این دلیل که نمی توانستم برای پروژه بعدی ام مجوز بگیرم.” 

وی گفت رکسانا صابری او را تشویق کرد “درباره وضعیتی که خود را در آن یافته ام فیلمی بسازم .   

در خلاصه داستان: «دختر و پسر جوانی بعد از آزادی از زندان، برای جمع کردن یک گروه جدیدِ موزیک، به قلب تهران می‎زنند و سفری زیرزمینی را شروع می‎کنند تا تک تک افراد بندشان را از میان گروه‎های مخفی زیرزمینی پیدا کنند و…»  

«قبادی» قبل از نمایش این فیلم به فرانس‌پرس گفته است: «بعد از پایان جشنواره ممکن است دیگر به ایران برنگردم» او مدعی شده است: «چون اگرچه رسما در ایران ممنوع‌الکار نیستم، اما اجازه‌ فیلم‌برداری و ساخت فیلم ندارم.»!
«قبادی» که به‌همراه «حامد بهداد»، بازیگر نام‌آشنای این فیلم مورد تشویق گرم تماشاگران قرار گرفتند، اعلام کرد: «هنگام ساخت فیلم دوبار من مجبور شدم به دروغ بگویم درحال ساخت مستندی درباره‌ مواد مخدر هستم تا فیلممم را بسازم. هنگام ساخت فیلم از ترس زیاد، 17 روز فیلم‌برداری این فیلم، برای من 17 ماه گذشت.»
کارگردان فیلم «لاک‌پشت‌ها پرواز می‌کنند» هم‌چنین خبر داد که «رکسانا صابری»، یکی از نویسندگان فیلم‌نامه اثر جدید‌ش به‌خاطر حضور خانواده‌اش در ایران و هچنین سفر پنج‌شنبه آنها به خارج از ایران، نتوانست به کن بیاید.

 

 

 

 

 

 

  

 

 

  

حمایت بازیگر هالیوودی ایرانی الاصلاز ایران دربرابر به آمریکا+عکس

  

«شیوا رز مک درموت» اعتقاد دارد که حداقل از یک منظر ایران ، بسیار جلوتر از آمریکاست و آن درصد مشارکت زنان در امور سیاسی است.

«شیوا رز مک درموت» (Shiva Rose McDermott)، هنرپیشه دوملیتی سینمای آمریکا، در گفت و گو با بخش هنری شبکه فاکس نیوز به «ایرانی بودن» خود افتخار کرد و در عین حال «تروریست نامیدن» ایرانی ها از سوی غرب را بزرگترین سوء برداشت نسبت به آنها دانست.

به گزارش عصر ایران (asriran.com) شیوا که تاکنون در چندین فیلم آمریکایی ایفای نقش کرده است در حاشیه یک نمایشگاه سالانه در لس آنجلس به خبرنگار هنری فاکس نیوز گفت: "بهترین خصیصه ایرانی بودن، فرهنگ غنی و مردم مهربان آن است."

همسر «دیلان مک درموت» هنرپیشه مرد آمریکایی با انتقاد از نگاه غرض ورزانه غربی ها به مردم ایران گفت: "بزرگترین سوءبرداشت نسبت به مردم ایران در حال حاضر این است که همه فکر می کنند آنها تروریست هستند در حالی که اینگونه نیست."

شیوا که دختر یکی از شخصیت ها و مجریان تلویزیونی ایرانی در آمریکاست ، اعتقاد دارد که حداقل از یک منظر ایران ، بسیار جلوتر از آمریکاست و آن درصد مشارکت زنان در امور سیاسی است.

این هنرپیشه ایرانی – آمریکایی با مقایسه دو کشور در این زمینه می گوید: "نکته شگفت آور این است که اغلب مردم نمی دانند شمار زنان در مجلس ایران از تعداد مشابه در آمریکا بیشتر است."

«شیوا رز مک درموت»، متولد سال 1969 در سانتامونیکا کالیفرنیا و هنرپیشه فیلم های آمریکایی است. وی دارای پدر ایرانی و مادر ایرلندی است. پدر او، قریب افشار، در حال حاضر یکی از مجریان و تهیه کنندگان تلویزیونی در آمریکاست.

شیوا که قبلاً با دیلان مک درموت هنرپیشه آمریکایی ازدواج کرده بود اوایل 2009 به طور رسمی از او جدا شد. ماحصل این ازدواج دو فرزند دختر است.
وی تاکنون در چندین فیلم و سریال آمریکایی ایفای نقش کرده است.